مدیریت درد زانو: همه چیز درباره زانوهای شما

زانو، بزرگ ترین مفصل بدن شما به شما کمک می کند بنشینید، بایستید، بلند شوید، راه بروید، بدوید و بپرید. همچنین دارای بخش‌های زیادی است که می‌ توانند آسیب ببینند: تاندون‌ها، رباط‌ها، غضروف‌ ها و استخوان‌هایی که می ‌تواند دچار شکستگی، پارگی و دررفتگی شود.

چهار استخوان به هم می رسند تا زانوی شما را تشکیل دهند: استخوان ران (فمور)، استخوان ساق پا (درشت نی)، استخوان کوچک تر که در کنار آن قرار دارد (نیز نی) و کاسه زانو (کشکک). هر یک از آنها ممکن است ترک بخورد (شکستگی) یا بشکند. یا ممکن است یک قطعه کوچک شکسته شود. همچنین ممکن است یکی از این استخوان ها، به خصوص کاسه زانو را از جای خود دررفتهباشد.

این طناب های محکم، فیبری و کششی یک استخوان را به استخوان دیگر متصل می کند. آنها همچنین به تقویت و اتصال مفاصل به یکدیگر کمک می کنند. آنها به برخی جهات اجازه حرکت می دهند اما در برخی دیگر از آن جلوگیری می کنند. زانو دو نوع اصلی دارد. رباط های جانبی حرکت پهلو را کنترل می کنند و از حرکت نادرست زانوی شما جلوگیری می کنند. رباط های صلیبی داخل مفصل هستند و به حرکت به جلو و عقب کمک می کنند.

این طناب های ضخیم فیبری، ماهیچه را به استخوان متصل می کند تا بتوانید اندام خود را حرکت دهید. تاندون چهارسر ران شما کاسه زانو را به ماهیچه های بالای ران شما متصل می کند. تاندون کشکک شما تا پایین پا ادامه می یابد و زانوی شما را به ساق پا می بندد.

وقتی دکتر می گوید غضروف زانوی خود را پاره کرده اید، به احتمال زیاد این دو قطعه مثلثی شکل هستند. آنها به عنوان ضربه گیر بین استخوان ران و ساق پا، دو تا از بزرگ ترین استخوان های بدن شما، کار می کنند. به همین دلیل است که نسبت به سایر غضروف های شما، از جمله بقیه غضروف های موجود در زانو، لاستیکی ترند.

این ماده لغزنده انتهای ران و استخوان ساق پای شما را می پوشاند. حتی پشت کاسه زانو شما را خط می کشد. این تضمین می‌ کند که تمام آن قسمت‌ها هنگام خم کردن، بلند کردن و صاف کردن پاهایتان به نرمی روی یکدیگر می‌ لغزند. آسیب، التهاب، عفونت و بیماری هایی مانند آرتریت می تواند به این غضروف آسیب برساند و باعث درد و تورم در زانو شود.

ممکن است هر یک از استخوان های زانوی شما دچار شکستگی شود ، اما کاسه زانو یا کشکک شایع ترین آنهاست. صدمات در اینجا معمولاً در اثر سقوط ناگهانی یا تصادف رانندگی ایجاد می شود. در قسمت جلوی زانو درد و تورم خواهید داشت و ممکن است نتوانید پای خود را صاف کنید یا حتی راه بروید. با افزایش سن، کاسه زانو راحت تر می شکند، به خصوص اگر استخوان های شکننده (پوکی استخوان) دارید.

درمان بستگی به نوع استراحت دارد. اگر قطعات به هم نزدیک هستند و مانند یک پازل در یک ردیف قرار گرفته اند، ممکن است فقط به یک آتل نیاز داشته باشید تا به آنها کمک کند دوباره با هم رشد کنند. اما زمانی که تکه های استخوانی زیادی وجود داشته باشد، یا از هم فاصله زیادی داشته باشند، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد دهد. آنها ممکن است نیاز به استفاده از پیچ و صفحات برای قرار دادن مجدد آن داشته باشند.

یک بریدگی V شکل در انتهای استخوان ران شما وجود دارد. کاسه زانوی شما را نگه می دارد و به آن شیاری برای حرکت می دهد. اگر شکل عجیبی داشته باشد یا به اندازه کافی عمیق نباشد، کاسه زانو شما می تواند بیرون بیفتد. حتی ممکن است متوجه شوید که به کناری منتقل شده است. ضربه سخت یا سقوط نیز می تواند سبب آن شود. ممکن است هنگام راه رفتن زانوی شما کمانک بزند یا گیر کند. در قسمت جلوی مفصل درد خواهید داشت که با استفاده از آن بدتر می شود. ممکن است صداهایی را نیز بشنوید.

اولین قدم این است که کاسه زانو را در شیار پایین استخوان ران خود بازگردانید. گاهی اوقات به خودی خود اتفاق می افتد. در غیر این صورت، پزشک شما ممکن است بتواند آن را در جای خود برگرداند. اگر فقط تا حدی جابجا شده باشد، آتل‌ها، بریس‌ها یا تمرینات تقویتی می ‌توانند آن را به جایی که به آن تعلق دارد برگردانند. اگر دررفتگی به انتهای استخوان ران یا پشت کاسه زانو آسیب برساند، ممکن است برای ترمیم آن به جراحی جزئی نیاز داشته باشید.

این معمولاً در رباط صلیبی قدامی یا ACL اتفاق می افتد که به صورت ضربدری در وسط زانوی شما قرار دارد. شما می توانید با یک پرش ناگهانی یا تغییر جهت آن را پاره کنید، اغلب در ورزش های با شدت بالا مانند اسکی، فوتبال، بسکتبال، یا تنیس. ممکن است در هنگام وقوع صدای پاپ بشنوید و متوجه درد و تورم شوید. همچنین می تواند به سایر قسمت های زانو مانند تاندون ها، استخوان ها یا سایر رباط ها آسیب برساند.

پارگی رباط صلیبی برای ترمیم نیاز به جراحی دارد. متخصص رباط را دوباره به هم بخیه نمی زند، بلکه آن را با بافتی از جای دیگر، اغلب همسترینگ، جایگزین می‌ کند. اگر مسن‌ تر هستید یا فعالیت کم تری دارید، ممکن است متخصص به شما پیشنهاد کند که از جراحی صرفنظر کنید و علائم خود را با ورزش‌ها، بریس‌ها و آتل‌ها مدیریت کنید. در هر صورت، فیزیوتراپی می تواند درد را کاهش دهد و حرکت را بهبود بخشد.

این معمولاً به یکی از دو روش اتفاق می‌افتد: یا چیزی به بیرون زانوی شما برخورد می‌ کند که به رباط جانبی داخلی آسیب می ‌زند، یا چیزی به داخل زانو برخورد می‌ کند که به رباط جانبی  آسیب می ‌زند (این مورد کم تر رایج است). درد و تورم خواهید داشت. ممکن است مفصل ضعیف یا ناپایدار احساس شود.

این آسیب ها به ندرت نیاز به جراحی دارند. هر بار به مدت 15 تا 20 دقیقه، با حداقل یک ساعت بین جلسات، یخ بگذارید.  متخصص می تواند به شما کمک کند تا زانوی خود را ببندید تا از حرکتی که در وهله اول باعث آسیب شده است جلوگیری کنید. همچنین ممکن است لازم باشد برنامه روزانه و عادات ورزشی خود را تغییر دهید. ممکن است مجبور شوید از عصا استفاده کنید تا وزن مفصل را برای مدتی کاهش دهید. فیزیوتراپی نیز می تواند کمک کند.

این آسیب شایع زانو اغلب همراه با سایر آسیب ‌دیدگی‌ها مانند پارگی ACL اتفاق می ‌افتد. ورزش های تماسی احتمال آن را بیشتر می کند، مانند زمانی که در فوتبال چمباتمه می زنید و می پیچید، اما ممکن است برای هرکسی اتفاق بیفتد. با بالا رفتن سن، غضروف فرسوده می شود و وقتی کاری به سادگی بلند شدن از روی صندلی انجام می دهید، می توانید آن را پاره کنید. همراه با درد و تورم، ممکن است هنگام پاره شدن آن احساس پارگی و گرفتگی در هنگام حرکت آن داشته باشید.

این اولین قدم خوب برای هر آسیب زانو است

این اولین قدم خوب برای هر آسیب زانو است، و در این مورد، ممکن است تمام چیزی باشد که برای بهبود نیاز دارید. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن نیز می توانند کمک کنند. در موارد جدی تر، متخصص ممکن است جراحی را برای ترمیم یا بریدن قطعات غضروف آسیب دیده پیشنهاد کند.

اگر در میانسالی باشید و در ورزش هایی شرکت کنید که در آن می دوید یا می پرید، احتمالا این اتفاق می افتد. فرود ناخوشایند، سقوط، یا ضربه مستقیم به زانو احتمال آن را بیشتر می کند. ممکن است درد، کبودی و حتی  گرفتگی داشته باشید. اگر تاندون کشکک به دو قسمت شود، کاسه زانو می تواند به سمت ران شما حرکت کند. به طور معمول برای پارگی تاندون نیروی زیادی لازم است، اما سن و شرایطی مانند التهاب، آرتریت، لوپوس و دیابت می ‌توانند آن‌ها را ضعیف کنند، بنابراین راحت ‌تر پاره می‌ شوند.

پارگی های کوچک معمولاً نیازی به جراحی ندارند، اما احتمالاً به مدت 3 تا 6 هفته به بریس و احتمالاً عصا نیاز خواهید داشت. برای پارگی‌های بزرگ ‌تر، به ‌ویژه اگر تاندون به‌ طور کامل به دو نیم شده باشد، برای اتصال مجدد آن به کاسه زانو به جراحی نیاز دارید. به طور کلی، هر چه سریع تر آن را ترمیم کنید، نتیجه بهتری خواهید داشت.