پیشگیری از بیماری پای ورزشکار چگونه انجام می شود

آیا به تازگی به بیماری پای ورزشکار مبتلا شده اید؟ آیا با کسانی در ارتباط هستید که دچار این عفونت شده اند؟ اگر پاسخ شما به دو سؤال بالا مثبت است، بهتر است برای جلوگیری از ابتلا به این عارضه به دنبال چگونگی پیشگیری از بیماری پای ورزشکار باشید.

 ما در این مقاله  راه هایی به شما ارائه داده ایم که شما را از ابتلا به این بیماری آزاردهنده مصون نگه می دارد. برای شناخت بهتر این راه ها خواندن این مقاله را به شما توصیه می کنیم.

تعریف اجمالی بیماری پای ورزشکار

این بیماری یک عفونت شایع قارچی است که پوست پا به ویژه بین انگشتان را تحت تأثیر قرار می دهد. در صورت عدم درمان، بیماری می تواند به سایر قسمت های بدن گسترش باید. اگرچه این بیماری مهلک نیست، اما در صورتی که درمان نشود یا به درمان مقاوم باشد، بسیار دردناک است و راه رفتن را با دشواری مواجه می کند.

این بیماری بیشتر در بهار و تابستان که پا هنگام پوشیدن کفش دچار تعریق و گرما می شوند، بروز می یابد. در چنین شرایط محیط برای رشد و تکثیر قارچ تریکوفیتون که عامل ایجاد این بیماری است، فراهم می شود.

علایم اولیه بیماری شامل بروز پچ های پوستی یا شکاف های عمیق بین انگشتان پا است. کناره های پا نیز در اثر این بیماری ممکن است دچار خشکی شوند. با پیشرفت عفونت پوست بیمار ممکن است دچار قرمزی، خارش و رطوبت شود. 

در اثر این بیماری ممکن است تاول های کوچک در قسمت های مختلف پا بروز یابد. زخم های عمیق ایجاد شده دردناک هستند و ممکن است با تورم همراه باشند. نواحی بین انگشتان پا اصلی ترین قسمت هایی هستند که متأثر از این بیماری می شوند. البته بیماری ممکن است به کف پا و ناخن های پا نیز گسترش یابد. در این شرایط پوست ناحیه آلوده ضخیم شده و به سفیدی یا زردی می گراید.

در شرایط پیشرفته تر نواحی کف پا دچار نوع موکاسین شده و با دفع چرک و بوی تعفن همراه خواهد بود. چنانچه عفونت پیشرفت کند یا درصورتی که بیمار دچار دیابت یا نقص سیستم ایمنی باشد، مراجعه به پزشک به منظور درمان بیماری ضروری است. زنان باردار نیز در صورت ابتلا به این بیماری باید به پزشک مراجعه کنند.

پیشگیری از بیماری پای ورزشکار چگونه امکان پذیر است

استخرها، حمام های عمومی، رختکن ها و به طور کلی مکان های بسیار مرطوبی که محل تردد افراد باشد محیط هایی هستند که فرد را در معرض ابتلا به این بیماری قرار می دهند. استفاده از ابزارهای پدیکور سالنی یا خانگی چنانچه به خوبی تمیز و ضدعفونی نشوند می توانند منجر به عفونت شوند.

قارچ ها می توانند ملحفه ، روتختی و پتوها را نیز آلوده کنند و با لمس یا خاراندن به سایر نقاط بدن گسترش یابند. اغلب علائم بیماری پای ورزشکار خفیف هستند و موارد پیچیدگی و شدت علائم نادر است. با مراجعه  به موقع به پزشک می توان از تشدید بیماری پیشگیری کرد.

عدم درمان عفونت ممکن است موجب گسترش آن به ناخن های پا و بروز اونیکومایکوزیس(onychomycosis) شود. در این حالت ناخن ها ضخیم، کدر، سفید و شکننده می شوند. ممکن است پوست زیر ناخن ها دچار التهاب شده و دردناک شوند. 

چنانچه عفونتی که به ناخن های پا گسترش یافته است درمان نشود می تواند فرد را در پوشیدن کفش یا حتی راه رفتن با دشواری مواجه کند. عدم درمان به موقع می تواند منجر به بروز عفونت باکتریایی ثانویه شود. در این حالت این احتمال وجود دارد که پا دردناک، متورم و داغ شود. 

گاهی ممکن است عفونت به دستگاه لنفاوی تسری یابد. لنفاژیت (lymphangitis )عفونت عروق لنفاوی و لنفادنیت(lymphadenitis ) عفونت گره های لنفاوی است که ممکن است در اثر گسترش عفونت پدید آید. 

بیماری پای ورزشکار در شرایط پیچیده تر ممکن است منجر به سلولیت شود. این حالت عفونت باکتریایی در عمق پوست است که پوست، چربی و بافت های نرم را متأثر از خود می سازد. چنانچه عفونت درمان نشود فرد ممکن است دچار سپتیسمی(مسمومیت خونی) یا عفونت استخوان شود.

بعضی از افراد به قارچ های مولد بیماری پای ورزشکار حساسیت دارند که در نتیجه آن ممکن است دست ها یا پاها تاول بزنند. ما در ادامه راه هایی به شما ارائه داده ایم که در پیشگیری از بیماری پای ورزشکار به شما کمک می کند 

پاهایتان را خشک نگه دارید

محیط های گرم و مرطوب نظیر داخل کفش ها که عرق را در خود نگه می دارند، بستر مناسبی برای رشد قارچ ها هستند. به منظور پیشگیری از بروز عفونت کفش های خود را روزانه تعویض کنید یا پیش از پوشیدن آن ها از خشک بودنشان اطمینان حاصل کنید.

اجازه دهید پاهایتان هوا بخورند

اگر امکان این را دارید به جای پوشیدن کفش های تنگ و جلو بسته صندل بپوشید. کفش های تنگ و ضخیم پاهای شما را تحت فشار قرار می دهند. این کفش ها به دلیل آنکه راهی برای خروج رطوبت و در نتیجه خشک نگه داشتن پاهای شما ندارند، آن ها مستعد ابتلا به عفونت قارچی می کنند.

 پوشیدن صندل به شما کمک می کند که پاهایتان هوا بخورد و از تعریق پا در اثر رطوبت و گرما جلوگیری می کند.

پاهایتان را هر روز بشویید

با استفاده از آب و صابون پاهای خود را بشویید و آن ها را کاملاً خشک کنید. بین انگشتان پا نیز باید به طور کامل خشک شوند. 

چنانچه در معرض ابتلا به بیماری پای ورزشکار قرار دارید می توانید از پودرهای درمانی پا نظیر تیناستین(Tinactin) یا سایر پودرهایی نظیرلوتریمین ای اف(Lotrimin AF)، یا Zeasorb استفاده کنید.

می توانید مقداری پودر ضد قارچ درون کفش های خود بریزید. این کار می تواند به پیشگیری از ابتلا به این بیماری کمک کند.

جوراب هایتان را مرتب تعویض کنید

دست کم روزی یک بار جوراب های خود را عوض کنید. اگر پاهای شما بیش از حد عرق می کنند، این کار را به دفعات بیشتری انجام دهید. جوراب های نخی عموماً جاذب رطوبت هستند و در مقایسه با جوراب های پلاستیکی پاهای شما را خشک تر نگه می دارند.

از پاهای خود در مکان ها عمومی مراقبت کنید

رختکن ها، استخرها و حمام های عمومی بستر مناسبی برای رشد قارچ ها هستند. برای پیشگیری از ابتلا به بیماری پای ورزشکار در این مکان ها از صندل یا کفش های ضد آب استفاده کنید. اگر جزو افرادی هستید که دچار نقص سیستم ایمنی هستید، بهتر است از رفتن به این اماکن خودداری کنید.

از پوشیدن جوراب، کفش یا صندل های دیگران خودداری کنید

حتی اعضای خانواده نباید از کفش، جوراب یا صندل های یکدیگر به طور مشترک استفاده کنند.  اگر دچار نقص سیستم ایمنی هستید، حتی مقدار ناچیز قارچ های عامل این بیماری قادرند شما را به بیماری پای ورزشکار مبتلا کنند..

سیستم ایمنی خود را تقویت کنید

در بعضی از افراد امکان تقویت سیستم ایمنی وجود ندارد، این مسئله به ویژه در کسانی که پیوند عضو شده اند یا شیمی درمانی می شوند صدق می کند. اما اگر فرد سالمی هستید که مرتباً دچار عفونت های قارچی می شوید، با افزودن آنتی اکسیدان ها و ویتامین ها به رژیم غذایی خود بدنتان را در برابر ابتلا به این بیماری مقاوم کنید.

برای جلوگیری از بیماری به پزشک مراجعه کنید

بیماری پای ورزشکار معمولاً به راحتی درمان می شود. چنانچه به داروهای رایج ضد قارچ و بدون نسخه پاسخ ندادید به یک متخصص مراجعه کنید. پزشک اگر لازم بداند، اقدام به نمونه گیری و آزمایش ضایعه می کند. در صورت نیاز برای شما داروهای ضد قارچ خوراکی نیز تجویز می شود.

مراقب حیوان خانگی خود باشید

اگر حیوان خانگی شما دچار ریزش مو شده است، می تواند نشانه ای برای ابتلای آن به بیماری پای ورزشکار باشد. ابتلا به بیماری پای ورزشکار از حیوان خانگی به انسان نیز ممکن است. در صورت مشاهده این علامت حیوان خود را جهت بررسی و معاینه به دامپزشکی ببرید.

کلام پایانی

پیشگیری از بیماری پای ورزشکار به سادگی و با رعایت کردن اصول اولیه بهداشت امکان پذیر است. در این مقاله ضمن بررسی اجمالی بیماری راه کارهایی ارائه شد که با عمل به آن ها می توانید از ابتلا به این بیماری جلوگیری کنید. 

فراموش نکنید پاهای شما مهم ترین عضو بدن شما در انجام کارهای روزمره هستند. بنابراین لازم است از پاهای خود مراقبت های لازم را به عمل بیاورید. در صورت ابتلا به این بیماری در مراحل اولیه به درمان اقدام کنید و در صورت لزوم مراجعه به پزشک را در برنامه خود قرار دهید.