آرتریت روماتوئید به طور کلی یک بیماری مزمن و مادام العمر در نظر گرفته می شود. با این حال، درمان های جدید گاهی اوقات منجر به بهبود چشمگیر علائم و نشانه های این بیماری می شود. آنها حتی می توانند از آسیب مفاصل جلوگیری کرده و منجر به بهبود شوند.
پزشکان و افرادی که با آرتریت روماتوئید زندگی می کنند ممکن است هر دو بهبود را به عنوان هدف داشته باشند. اما آنها ممکن است در مورد اینکه بهبود دقیقاً به چه معناست و چگونه به نظر می رسد به توافق نرسند. ممکن است بهبود را به عنوان رهایی از علائم در نظر بگیرید، در حالی که پزشک شما از یک تعریف پزشکی فنی تر پیروی کند.
برای دریافت حقایق در مورد بهبود آرتریت روماتوئید و رویکردهای درمانی که احتمال بهبود را افزایش می دهند، ادامه مطلب را بخوانید.
تعریف بهبود سخت است:
کالج آمریکایی روماتولوژی (ACR) دستورالعمل های پیچیده ای برای تعریف بهبود آرتریت روماتوئید دارد. دستورالعمل ها به بسیاری از نشانگرهای عددی مختلف نگاه می کنند که نحوه عملکرد آرتریت روماتوئید در بدن را اندازه گیری کنند. این شامل فعالیت بیماری پنهان از شخص مبتلا به آرتریت روماتوئید است.
در اصل، شما می توانید احساس کنید که آرتریت روماتوئید شما در حال بهبود است، اما پزشک شما می تواند اعداد، و همچنین اشعه ایکس و سایر مطالعات تصویربرداری را ارزیابی کند و تشخیص دهد که از نظر فنی در حال بهبود نیستید.
یک نظرسنجی در سال 2014 از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید این تفاوت را در ادراک نشان می دهد. تنها 13 درصد بهبود را به عنوان یک تعریف پزشکی که فعالیت بیماری را اندازه گیری می کرد، درک کردند. در عوض، 50 درصد گفتند که بهبود نقطه “بدون علائم” بودن است و 48 درصد بهبود را “بدون درد” توصیف کردند.
درک اینکه تعریف پزشکی بهبود می تواند با تصور شخصی شما متفاوت باشد، ممکن است به شما کمک کند تا در مسیر برنامه درمانی خود بمانید. حتی اگر احساس بهتری دارید، بهبود علائم به تنهایی به این معنی نیست که در حال بهبود هستید. شما نباید بدون مشورت با پزشک، مصرف داروهای خود را قطع کنید.
بسیاری از مردم بهبود آرتریت روماتوئید را تجربه می کنند:
از آنجایی که تعریف بهبودی سخت است، دانستن اینکه چند نفر واقعاً بهبودی را تجربه می کنند نیز دشوار است. حتی زمانی که بهبودی با معیارهای بالینی تعریف می شود، مطالعات از جدول زمانی متفاوتی برای اندازه گیری نرخ ها استفاده می کنند. این باعث می شود که دانستن این که چند وقت یکبار و برای چه مدت اتفاق می افتد را سخت تر می کند.
بررسی سال 2017 از مطالعات بهبود آرتریت روماتوئید نشان داد که نرخ بهبود بر اساس معیارهای استاندارد از 5 تا 45 درصد متغیر است. با این حال، هیچ دوره زمانی استانداردی برای تعریف بهبود وجود نداشت. برای درک بهتر داده‌های آینده، این بررسی توصیه می کند استانداردهایی را برای مدت زمانی که فعالیت کم بیماری باید ادامه داشته باشد تا به عنوان بهبودی واجد شرایط شود، تنظیم شود.
این اعداد ممکن است دلگرم کننده به نظر نرسند. اما ممکن است یادآوری این نکته مفید باشد که مردم اغلب بهبود را متفاوت از پزشکان تعریف می کنند. برخی از افراد ممکن است مدت طولانی بدون علائم زندگی کنند، حتی اگر از نظر فنی در حال بهبود در نظر گرفته نشده باشند. تجربه این بهبود کیفیت زندگی و رهایی از درد برای برخی می تواند مهم تر از برآوردن یک تعریف فنی باشد.
مداخله زودهنگام عاملی در میزان بهبودی است:
منبع مورداعتماد بررسی سال 2017 اشاره می کند که رویکرد درمان فشرده اولیه با نرخ‌های بالاتر بهبودی پایدار همراه است. محققان ممکن است بهبودی را بر حسب آرتریت روماتوئید اوایل در مقابل “تثبیت شده” مورد بحث قرار دهند. به گفته بنیاد آرتریت، یکی از اهداف مداخلات اولیه، شروع درمان قبل از فرسایش مفصل است.
حتی برای کسانی که سال ها با آرتریت روماتوئید زندگی کرده اند، گاهی اوقات بهبودی ممکن است رخ دهد. با این حال، درمان اولیه و تهاجمی ممکن است به نتایج بهتری منجر شود. صرف نظر از مرحله بیماری، مهم است که با پزشک خود در مورد برنامه درمانی خود در ارتباط باشید.
سبک زندگی ممکن است در میزان بهبودی نقش داشته باشد:
داروها جزء حیاتی درمان آرتریت روماتوئید هستند، اما شیوه زندگی نیز ممکن است در احتمال بهبودی نقش داشته باشد. یک مطالعه در سال 2018 نشان داده که حدود 45 درصد از افرادی که مداخله زودهنگام آرتریت روماتوئید را دریافت می کنند، طی یک سال بهبود حاصل نمی کنند.
این مطالعه به بررسی این موضوع پرداخته است که چه عواملی بزرگ ترین پیش بینی کننده‌هایی هستند که افراد به بهبودی نخواهند رسید. برای زنان، چاقی قوی ترین پیش بینی بود که شرکت کنندگان در مطالعه ظرف یک سال پس از شروع درمان به بهبودی نیافتند. برای مردان، سیگار کشیدن قوی ترین پیش بینی بود.
محققان خاطرنشان کردند که اولویت دادن به مدیریت وزن و ترک سیگار ممکن است به کاهش سریع التهاب منجر شود. این یکی از اهداف اصلی درمان است. به طور کلی، این مطالعه نشان می‌دهد که سلامت کلی ممکن است به تأثیر مؤثر یک درمان کمک کند.
عود می تواند به دنبال بهبودی باشد:
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید می توانند بین بهبودی و عود به عقب و جلو بروند. دلایل نامشخص است.
در طول دوره های بهبودی، اکثر افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به مصرف دارو برای حفظ بهبودی ادامه می دهند. این به این دلیل است که کاهش مصرف دارو می تواند منجر به عود شود.
هدف نهایی، بهبودی بدون دارو و پایدار است. تحقیقات برای یافتن راهبردهای درمانی جدید برای دستیابی به این هدف ادامه دارد.
در برخی موارد، داروها ممکن است اثر خود را متوقف کنند. این ممکن است در مورد بیولوژیک ها نیز اتفاق بیفتد. بدن می تواند آنتی بادی هایی ایجاد کند که اثربخشی داروها را کاهش می دهد. حتی اگر به نظر می رسد که یک درمان با موفقیت کار می کند، عود هنوز امکان پذیر است.
پزشکان و افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ممکن است بهبودی را به روش های مختلفی تعریف کنند. با این حال، آنها در هدف کاهش علائم و پیشرفت مشترک هستند. درمان زود هنگام منجر به احتمال بیشتر بهبودی پایدار می شود. پایبندی به برنامه درمانی برای اینکه بهترین شانس را برای بهبودی داشته باشید، مهم است.
